قاتل جدید تومورهای سرطانی
تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۳۱۸۳۶
استارت‌آپی کوردینشن فارماکیوتیکالز راه‌اندازی شده تا از طریق آن فناوری نانوذرات برای مقابله با تومورهای سرطانی به کار گرفته شود.
خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ محرک ژن‌های اینترفرون پروتئین‌هایی هستند که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا عفونت‌ها و سلول‌های سرطانی را شناسایی کنند. داروهایی که باعث تحریک STINGها می‌شوند (آگونیست‌های STING) می‌توانند توانایی سیستم ایمنی را در تشخیص سلول‌های سرطانی افزایش دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به تازگی پژوهشگران اقدام به طراحی و توسعه یک پلیمر نانوذره‌ای به نام ZnCDA با ظرفیت قوی هدف‌گیری تومور کرده‌اند که یک مولکول پیام‌رسان نوکلئوتیدی موجود در باکتری‌ها به نام آدنوزین مونوفسفات دایمریک حلقوی (CDA) را محصور می‌کند.
محققان با استفاده از مجموعه متنوعی از مدل‌های پیش بالینی سرطان نشان می‌دهند، زمانی که ZnCDA به صورت داخل وریدی تزریق می‌شود، CDA برای مدت طولانی در گردش خون باقی می‌ماند و به طور موثر تومورها را با یک دوز مورد هدف قرار می‌دهد. ZnCDA با مختل کردن سلول‌های اندوتلیال رگ‌های خونی تومورها، باعث تجمع نانوذرات در تومور می‌شود.
ZnCDA سلول‌های ایمنی به نام ماکروفاژهای مرتبط با تومور (TAMs) را هدف قرار می‌دهد تا مکانیسم‌های ایمنی کلیدی پردازش و ارائه آنتی‌ژن را تحت تاثیر قرار دهد که به نوبه خود پاسخ سلول‌های T را در برابر سلول‌های تومور تعدیل می‌کند. علاوه بر این، ZnCDA به طور هم افزایی اثربخشی رادیوتراپی و ایمونوتراپی را افزایش می‌دهد، پاسخ به پرتودرمانی در گلیوما و غلبه بر مقاومت به ایمونوتراپی در برخی سرطان‌های پانکراس را افزایش می‌دهد.
دکتر ونبین لین در ساخت نانوذرات برای تحویل داروی سرطان تخصص دارد. لین پلیمرهای هماهنگ‌کننده در مقیاس نانو (NCPs) را توسعه داده است که دارای یک هسته فسفات روی غیر سمی است که توسط لایه‌هایی از لیپیدها احاطه شده است. این NCPها را می‌توان برای آزادسازی کنترل‌شده مهندسی کرد که مقدار دارویی را که به تومورها می‌رسد و تجمع می‌یابد، افزایش می‌دهد.
لین استارت آپی به‌نام Coordination Pharmaceuticals را برای توسعه NCPها تشکیل داده است و در مورد استفاده بالینی این فناوری هیجان‌زده است.
وی می‌گوید: این فناوری پتانسیل فوق‌العاده‌ای دارد زیرا ما محدود به یک ترکیب واحد نیستیم. ما می‌توانیم نوکلئوتیدهای دیگری را فرموله کنیم و از داروهای دیگر در همان NCP استفاده کنیم. این فناوری همه کاره است و ما در حال بررسی راه‌هایی برای بهینه‌سازی فرمول‌ها هستیم تا نامزدهای NCP بیشتری را وارد آزمایش‌های بالینی کنیم. استارت‌آپ‌های کوچک می‌توانند در مدت زمان بسیار کوتاه‌تری نسبت به شرکت‌های بزرگ دارویی، نامزدهای بالینی را ارتقا دهند.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: ژن سرطان سیستم ایمنی علم و فناوری نانو استارت آپ تومورهای سرطانی تومور نانو ذرات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۳۱۸۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند